‘De afgelopen twee weken heb ik met veel plezier de Olympische Spelen gevolgd. Zoveel verschillende sporten op topniveau. Een hoogtepunt deze zomer. Naarmate het toernooi vorderde ging ik steeds meer meeleven. Bij de hockeyfinale riep ik zelfs: “we hebben goud”! Daar was niets ‘van mij’ bij natuurlijk, maar het past wel bij de Olympische gedachte; iedere vier jaar zie je hoe sport verbroedert en hoe het voor saamhorigheid zorgt.’
‘Ik zag veel mooie momenten waarbij sporters, of ze nu wel een plak wonnen of (net) niet, elkaar in de armen vielen. Om te feliciteren, te troosten en om respect te tonen voor de prestatie van de ander. Volop de strijd aangaan met je concurrenten of tegenstanders tot de finish of tot de punten zijn vergeven, en daarna elkaar omhelzen als goede vrienden. Prachtige momenten waarin mensen vooral ook aan elkaar denken. Momenten waarvan ik denk dat we er in het ‘gewone leven’ soms nog van kunnen leren.’
‘Er waren ook dingen waar ik minder blij van werd. Bijvoorbeeld sporters die hun eigen land zijn ontvlucht omdat ze niet veilig waren en nu in het vluchtelingenteam deelnamen. Of het gebrek aan tolerantie naar lhbtiq+ sporters bij sommige wedstrijden. Tot mijn spijt merk ik dat ook in Nieuwegein de acceptatie van met name jongere lhbtiq+’ers achteruitgaat. Ik hoor de verhalen erover en merk dat het mij raakt dat mensen zich niet veilig voelen om zichzelf te zijn in onze gemeente.’
‘Ik ben blij dat we nu een regenboogcafé hebben in Nieuwegein. Tijdens de eerste bijeenkomst zijn daar veel open, fijne gesprekken gevoerd waarbij men ook aan de ander dacht. Ik hoop van harte dat lhbtiq+’ers zich net zo welkom voelen om naar het café te gaan, als ik mij voelde toen ik er voor het eerst was. Voor iedereen die open staat voor anderen of misschien nieuwsgierig is: wandel vooral eens binnen voor een praatje.’
‘Ik hoop van harte dat met elkaar de Olympische waarden langer blijven vasthouden: respect, vriendschap en de beste versie van jezelf laten zien!’
Marijke van Beukering, burgemeester van Nieuwegein